Po raz 32. Towarzystwo Przyjaciół Radzymina zaprasza na wigilię Święta Niepodległości. Może to dziwne, ale będzie to wieczór wspomnień wspólnie przeżytych wieczorów na przestrzeni ponad trzydziestu lat.
Zaborcy zniewolili nas na półtora wieku, a koronawirus też zniewolił nas i odizolował od siebie. Dlatego spotkajmy się zdalnie we wspomnieniach.
Każdego roku 10 listopada spotykaliśmy się w szkołach, Radzymińskim Ośrodku Kultury, u św. Jana a potem w Sali Koncertowej, zawsze mile goszczeni i wspierani pomocą gospodarzy. Byliśmy dumni, bo znani w społeczeństwie wytworzyliśmy własną obrzędowość. Mamy swoją pieśń , sztandar i własne logo z symbolem miasta, dla którego działamy.
Naszymi gośćmi byli mieszkańcy miasta, sympatycy z innych miast, zacni przedstawiciele władz miasta, powiatu, duchowni, dyrektorzy szkół i innych placówek .
Na spotkaniach patriotycznych oglądaliśmy film „ Drogi do Niepodległości ”, wręczaliśmy dyplomy i podziękowania współpracującym z nami gościom.
Przyznawaliśmy honorowe członkostwo TPR. Mamy 17 Honorowych Członków. Słuchaliśmy pięknych słów naszego prezesa o Ojczyźnie, o odzyskanej niepodległości i razem składaliśmy Ojczyźnie życzenia „ Boże, błogosław Ojczyźnie naszej”. Te słowa zawsze wywoływały dreszcz emocji.
Od zawsze modliliśmy się razem wdzięczni Bogu za dar wolności, a potem oglądaliśmy wspaniałe występy dzieci i młodzieży radzymińskich szkół. To wręcz widowiska godne rangi uroczystości i profesjonalnej sceny. Po występach młodzieży zawsze patriotyczne caraoke. Początkowo śpiewaliśmy z pamięci pieśni, które znaliśmy, później z własnych drukowanych śpiewników, a potem przy akompaniamencie chórku Pana Marka.
To dzięki nam radzyminiacy poznali nieznane dotąd pieśni „ Leguny”, „ Orlątko”, „ Pobór na dziewczynki”, „ I tak sobie śwista” i kilka innych.
I co roku inne opowieści przeplatały śpiewanie: o tym gdzie powstały pieśni legionowe, o udziale Polskich Orląt w obronie Lwowa, o historii Grobu Nieznanego Żołnierza w stolicy, a także obrazy z życia i zwyczaje kawalerzystów w czasie wojny i anegdoty z ich życia w pułkach.
Te nasze spotkania zawsze były przy wypełnionej po brzegi Sali. Dziś mogłoby być tylko około 30 osób. To właściwie były lekcje patriotyzmu.
Nigdy nie uważaliśmy naszych widowisk za imprezy towarzyszące obchodom Święta Niepodległości w mieście.
To od Towarzystwa Przyjaciół Radzymina wszystko się zaczęło. My byliśmy pierwsi, którzy obchody te organizowali na terenie miasta. Miło nam, że znaleźliśmy naśladowców i zainspirowaliśmy, i porywaliśmy do wspólnego śpiewania mieszkańców na placu Kościuszki wraz z chórem z Zespołu Szkół w Słupnie i naszą Miejską Orkiestrą Dętą i cieszymy się z każdego działania patriotycznego na rzecz miasta. Bo miasto to nie tylko ulice, wodociągi i podatki ale nade wszystko ludzie. My kształtujemy postawy patriotyczne przyszłych pokoleń. Jeśli nie będziemy wychowywać młodych w duchu patriotyzmu, to następnym pokoleniom będzie obojętne kto nimi rządzi, jakim językiem mówią i jakie flagi wiszą w kraju.
Nasza patriotyczna misyjna działalność owocuje. I tak jak nasi przodkowie pokonali zaborców, tak my pokonamy COVID – 19 i spotkamy się za rok, bo nie damy się zniewolić i odizolować.
Przecież „ POLSKA nie zginęła kiedy my żyjemy”
Spotkajmy się znów w Sali Koncertowej, korzystając z gościnności gospodarzy obiektu i pomocy władz miasta aby razem cieszyć się wolnością.
A dziś jeszcze w gronie przyjaciół, dzieci, wnucząt i sąsiadów zasiądźmy do „ zdalnego” patriotycznego caraoke.
Przecież w każdej rodzinie znane są pieśni legionowe, a my potrafimy i lubimy śpiewać.
Zapraszamy więc do śpiewania.


‘