W 162. rocznicę Powstania Styczniowego, członkowie Towarzystwa Przyjaciół Radzymina oraz Prezes Zarządu Fundacji Kreatywni Pani Teresa Jóśk i Pani Aleksandra Kotalewicz - edukator Muzeum Bitwy Warszawskiej, oddali hołd Weteranom największego polskiego zrywu narodowego w XIX wieku.
162 lata temu Polacy pokazali, że nie ma dla nich rzeczy cenniejszej niż wolność, a polskiego ducha wolności nie można zabić.
Przy Kurhanie, poświęconemu wydarzeniom sprzed 162 lat, zapłonęły znicze i zostały złożone wiązanki jako symbol pamięci, będącej fundamentem naszej tożsamości.

19 stycznia odbyło się zebranie członków Radzymińskiego Koła Światowego Związku Żołnierzy Armii Krajowej Obwód "Rajski Ptak".
Prezes Koła Jerzy Berta przedstawił sprawozdanie z działalności za rok 2024 , a Zbigniew Tomczyk - sprawozdanie finansowe.
Członkowie zostali zapoznani również z przebiegiem prac dotyczących budowy pomnika Armii Krajowej.
Był czas na wolne wnioski i pomysły do realizacji w roku 2025.

Członkowie Towarzystwa Przyjaciół Radzymina obchodzili swoją Wigilię w szczególnym dniu, 13 grudnia, w 43. rocznicę wprowadzenia stanu wojennego w Polsce.
Dlatego uczciliśmy pamięć wszystkich ofiar stanu wojennego, śpiewając kolędy wojenne i odmawiając modlitwę.
Łamiąc się opłatkiem, składaliśmy sobie życzenia i zasiedliśmy do wigilijnej wieczerzy.
Jak zawsze, towarzyszył nam nastrój bliskości, ciepła, życzliwości i radości ze wspólnego spotkania w tym szczególnym czasie.

Dla odwiedzających naszą stronę zamieszczamy teksty dwóch wojennych kolęd:

LULAJŻE JEZUNIU NA POLSKIEJ ZIEMI (autor nieznany, 1942)

Lulajże Jezuniu, Dziecino Boska,
dziś cała ku Tobie garnie się Polska.
Lulajże Jezuniu na polskiej ziemi,
choć chłodno i głodno, lecz między swemi.

Racz spojrzeć Dziecino na więzień mury,
promyki wolności rzuć nam przez chmury.
Lulajże Jezuniu na polskiej ziemi,
choć chłodno i głodno, lecz między swemi.

Spraw Boża Dziecino, by w tej pożodze
odnalazł się naród na jednej drodze.
Lulajże Jezuniu na polskiej ziemi,
choć chłodno i głodno, lecz między swemi.

A gdy nam wolności zorza zaświeci,
zakrzykną znów starzy, a z nimi dzieci:
Lulajże Jezuniu na polskiej ziemi,
choć chłodno i głodno, lecz między swemi!

KOLĘDA WARSZAWSKA (Stanisław Baliński 1939)

O, Matko, odłóż dzień Narodzenia
Na inny czas.
Niechaj nie widzą oczy Stworzenia
Jak gnębią nas.
Niechaj się rodzi Syn Najmilejszy
Wśród innych gwiazd.
Ale nie u nas, nie w najsmutniejszym
Ze wszystkich miast.
Bo w naszym mieście, które pamiętasz
Z dalekich dni.
Krzyże wyrosły, krzyże i cmentarz,
Świeży od krwi.
Bo nasze dzieci pod szrapnelami
Padły bez tchu.
O, Święta Matko, módl się za nami,
Lecz nie chodź tu.
A jeśli chcesz już narodzić w cieniu
Warszawskich zgliszcz,
To lepiej, zaraz po narodzeniu
Rzuć Go na Krzyż.